«Έκλεψα τον άντρα της κολλητής μου. Της ζητώ συγγνώμη και την παρακαλώ να τον δεχτεί πίσω»
«Έκανα κάτι φρικτό και το έχω μετανιώσει. Η κολλητή μου, που της έκλεψα τον άντρα, ήταν μονογονέας. Έκανα τα πάντα να με προσέξει ο άντρας της.
Ας τα πάρω από την αρχή. Είμαστε μαζί από το σχολείο, από την τρίτη δημοτικού. Μάλιστα περάσαμε στην ίδια σχολή και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα στήσαμε και τα δύο σπίτια γλέντι τρικούβερτο. Περάσαμε τα πάντα μαζί, πάρτι, αγόρια, εξεταστικές, συναυλίες, μετά να βρούμε δουλειά κλπ. Εκείνη έμεινε στον τόπο που σπουδάσαμε γιατί γνώρισε εκεί τον πρώτο της άντρα και εγώ επέστρεψα στην Αθήνα. Έκαναν δύο παιδάκια αλλά μετά από 3 χρόνια αυτός σκοτώθηκε και εκείνη γύρισε στην Αθήνα μαζί με τα παιδιά..
Έψαξε σπίτι στην περιοχή μου για να τη βοηθάω με τα παιδιά, της βρήκα θέση μέσα στην εταιρία που εργάζομαι και γενικά της στάθηκα, δεν μπορώ να πω.
Δύο χρόνια που ήταν μόνη της, τη βοηθούσα στα πάντα. Όταν γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της όμως, άλλαξε απέναντί μου. Ξαφνικά δεν είχε χρόνο για μένα, είχε αραιώσει. Μάλιστα τότε είχα μόλις χωρίσει από μια δυνατή σχέση που είχα και ενώ ήμουν στα πατώματα δεν μου έδωσε σημασία γιατί είχε αφοσιωθεί στον γάμο της. Μέχρι που παραιτήθηκε ενώ είχα βάλει μέσον να την προσλάβουν, για να είναι στο σπίτι.
Συναντηθήκαμε στο εμπορικό κέντρο της περιοχής με τον άντρα της ένα πρωί, εγώ έπινα καφέ και αυτός είχε πάει για μια δουλειά. Του είπα να κάτσει λίγο αν θέλει να τα πούμε, και πράγματι ήπιε μαζί μου ένα γρήγορο καφέ. Περισσότερο τον κάλεσα για να μάθω νέα της κολλητής μου. Για κάποιο λόγο όμως, δεν ξέρω, η ατμόσφαιρα μεταξύ μας ήταν ηλεκτρισμένη.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Είχα πάει σπίτι τους μερικές φορές, εννοείται στον γάμο τους, αλλά δεν είχαμε βρεθεί ποτέ οι δυο μας. Εκείνη τη μέρα ένιωσα κάτι.
Βρήκα πρόφαση και του έστειλα μήνυμα να του πω τάχα ότι πήρα κάποια ρουχαλάκια στα παιδιά και να συναντηθούμε ατο εμπορικό να του τα δώσω. Και ήρθε τα πήρε και έφυγε, δεν κάτσαμε. Μετά πήγα και γράφτηκα στο γυμναστήριο που μου είπε ότι πήγαινε για να τον συναντώ. Πήγαινα επίτηδες τις ώρες που ήταν κι αυτός εκεί, είχα τσεκάρει το πότε. Ήρθαμε πιο κοντά και τελικά έγινε το μοιραίο στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου. Ζήσαμε ένα τρίμηνο γεμάτο πάθος.
Του ζήτησα να χωρίσει , όλο έλεγε θα το έκανε και φυσικά δεν χώριζε. Τύπωσα και εγώ όλα μας τα μηνύματα στο μεσεντζερ και τα έστειλα στην κολλητή μου. Μετανιώνω πικρά που το έκανα. Εκεί ξεδιπλώθηκε και ο πραγματικός του εαυτός. Άρχισε να μου λεει κριμα την καημένη, που έχει ταλαιπωρηθεί στη ζωή της και εμείς την προδώσαμε και πώς μπόρεσες να της το κάνεις αυτό. Λες και εκείνος δεν είχε ευθύνη. Όταν με πηδούσε δεν σκεφτόταν όμως την καημένη την ταλαιπωρημένη.
Με πήρε τηλέφωνο η κολλητή μου κλαίγοντας με αναφιλητά και φώναζε πώς μπόρεσα και της το έκανα αυτό. Δεν είχα λόγια. Δεν ήξερα τί να της πω. Είχα να της πω χιλιάδες πράγματα και δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη.
Τελικά τον χώρισε, τα παιδιά κλαίνε όλη μέρα και τον ζητάνε, αυτός άλλαξε σπίτι και κοιμάται στους δικούς του. Τους διέλυσα την οικογένεια. Εννοείται δεν μου ξαναμίλησαν, εγώ έκοψα να πηγαίνω στο γυμναστήριο και ζω με φοβερές τύψεις. Δεν κοιμάμαι δεν τρώω μηχανικά πάω στη δουλειά. Προσπάθησα να μιλήσω στην κολλητή μου, πήγα από το σπίτι της 2-3 φορές δεν μου άνοιξε ενώ ήταν μέσα. Δεν την αδικώ.
Ξεκίνησα για να την πικάρω που μόλις γνώρισε τον άντρα της, με αγνόησε. Δεν είχα σκοπό να το προχωρήσω, αλλά με πήρε η μπάλα γιατί ερωτεύτηκα. Τον έκλεψα γιατί εγώ επέμενα. Εγώ έφερα έτσι τα γεγονότα ώστε να με πετυχαίνει μπροστά του.
Θέλω να με συγχωρέσει. Δεν με νοιάζει αν δεν μου ξαναμιλήσει, καταλαβαίνω. Έχω ανάγκη τη συγχώρεσή της. Της ζητάω 100 φορές συγγνώμη και την παρακαλώ να τον δεχτεί πίσω. Δεν έφταιγε αυτός για όλα φταίω εγώ και μόνο.»
Αρετή
